Als burgemeester ben ik ieder jaar weer trots als de tienduizenden Vierdaagselopers genietend door ons prachtige Berg en Dal wandelen. Op zaterdag begint het feest al een beetje als we al onze meelopende inwoners van een Berg en Dal-shirt voorzien. Op de Dag van Groesbeek volgt dan letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt met de beklimming van de Zevenheuvelenweg!
Al vóór dag en dauw arriveren vanuit het hele land campers om ‘hun’ plekje langs de route weer in te nemen en al snel na het openstellen van de weg zijn de bermen helemaal volgepakt met stoelen, vlaggen en koelboxen. Het is een bont gezelschap, uit alle windstreken afkomstig, dat hier langs de weg en met de voetjes op de witte streep opeens één gemeenschap vormt.
Eerder dan de eerste wandelaars hoor je al de muziek van de platte wagens van de diverse carnavalsverenigingen, waar de Groesbeekse jeugd onvermoeibaar de algemene feestvreugde opschroeft. Samen met alle medewerkers en vrijwilligers, verkeersregelaars, EHBO’ers, schoonmakers en gastvrije inwoners maken we er al meer dan een eeuw iets bijzonders van: een warme, sportieve viering van onze regio!
Wat mij ieder jaar opnieuw treft is de hartelijkheid van al die duizenden mensen die de lopers urenlang aanmoedigen. Ze delen tomaatjes, fruit, koele sponsjes of gewoon een glimlach uit aan iedereen die langskomt. Het maakt niet uit of je een doorgewinterde loper bent of op je tandvlees de heuvels over strompelt; er is altijd een high-five of welgemeende aanmoediging. Er ontstaat iets dat je niet kunt organiseren: een explosie van vriendelijkheid en saamhorigheid.
En dat zet me aan het denken: waarom gaat het er aan de kant van de weg zoveel vriendelijker aan toe dan op het internet? Zijn de mopperaars op de Dag van Groesbeek soms massaal thuisgebleven, of veranderen we allemaal een beetje wanneer we elkaar recht kunnen aankijken? Op Facebook lijkt het vaak alsof iedereen vooral z’n eigen gelijk wil halen. Daar zijn woorden en oordelen in de regel snel, fel en ongenadig. Maar als je langs de route iemand ziet ploeteren, zie je geen wandelende mening of profielfoto, maar gewoon iemand die een even zetje nodig heeft. Van jou. Misschien is dat het grote verschil: elkaar (willen) zien.
De Zevenheuvelenweg is niet alleen een fysieke uitdaging voor de wandelaars, maar ook een prachtig voorbeeld van hoe mensen elkaar kunnen dragen met niets meer dan enthousiasme. Een loper die dreigt te bezwijken bereikt tóch de Wedren dankzij de kilometerslange aanmoedigingen van duizenden welgezinde onbekenden. Hoe mooi zou het zijn als we die positieve energie ook online eens zouden kunnen opwekken.
Ik wens iedereen een prachtige zomer, vol zon, rust en plezier. En vol kleine en grote gebaren van vriendelijkheid. Dus als je deze zomer weer achter je toetsenbord zit, wat je eigenlijk zo min mogelijk zou moeten doen, stel je dan even voor dat je op die Vierdaagse-stoel langs de Zevenheuvelenweg zit. Net als daar verricht ook online een glimlach, een duimpje omhoog en een ‘goed bezig!’ wonderen!
Mark Slinkman
Burgemeester van Berg en Dal
m.slinkman@bergendal.nl
