We kunnen er in het nieuws niet omheen: sinds het aantreden van president Trump waait er een heel gure wind over de grote haringvijver onze kant op. Of we er werkelijk militair alleen voor staan zal blijken, maar met de mogelijkheid moeten we toch ernstig rekening houden. Met grote snelheid gaat Europa daarom aan zijn eigen veiligheid werken. Na decennia van bezuinigingen koerst onze krijgsmacht op een snelle verdriedubbeling naar 200.000 manschappen.
We blijven hopen op en werken aan vrede, maar het zou onverantwoordelijk zijn om niets te doen, vertrouwend op een goede afloop. Ook de gemeenten moeten veiligheidsplannen updaten die vaak al sinds de jaren ’80 liggen te verstoffen. Zonder paniek of bangigheid gaan we realis-tische voorbereidingen treffen om onze manier van leven te beschermen.
Wat zou er kunnen gebeuren? Een bom in de tuin of een Rus in de keuken, dat ligt -gelukkig!- niet meteen voor de hand. Het meest waarschijnlijke scenario is meer van wat eigenlijk al gaande is: een hybride conflict. D.w.z. dat vanuit het buitenland op verschillende manieren ge-probeerd wordt om onze maatschappij te ontwrichten, bijvoorbeeld door cyberaanvallen, sabo-tage en desinformatie.
Aan de gemeente de taak om ook onder moeilijke omstandigheden optimaal te zorgen voor de inwoners. Dat zal niet meevallen als de nood echt aan de man komt. Langdurige uitval van vitale voorzieningen als drinkwater, energie, internet en het betalingsverkeer hebben al snel immense gevolgen. Wat als ook de internationale aanvoer van voedsel en medicijnen stokt? Alles gaat immers met minimale voorraad en ‘just in time’-levering. Wie zich de run op wc-papier in coronatijd nog herinnert, kan zich voorstellen dat de openbare orde dan al snel in het geding komt.
De overheid redt het dan niet alleen; iedereen zal mee moeten helpen om zo’n crisis te door-staan. En samen ook onze ouderen, zieken en kwetsbaren erdoor slepen. Dat gaat wel verder dan een paar flessen water, wat batterijen en een volle verbandtrommel in huis halen. Onze Oekraïense vrienden leven al jaren zo. Zal onze sterk geïndividualiseerde samenleving als het er echt op aan komt óók die veerkracht en saamhorigheid opbrengen? Misschien is het naïef, maar als ik in gedachten onze dorpen afga, dan heb ik daar eigenlijk best vertrouwen in. De naam van onze Kekerdomse schutterij wijst de juiste richting in elk geval al aan: Eendracht Maakt Macht!
Mark Slinkman
Burgemeester van Berg en Dal
m.slinkman@bergendal.nl