Het valt tegenwoordig nog helemaal niet mee om jong te zijn. De weg van kindertijd naar volwassenheid is van oudsher al hobbelig. Terwijl het lijf snel groeit en het brein langzaam rijpt moet moeizaam het pad richting zelfstandigheid en onafhankelijkheid worden verkend. Veel jongeren ervaren hun leven dan ook als behoorlijk stressvol. En niet onterecht: er wordt ook veel van ze verwacht. Ouders en leerkrachten verlangen dat er gepresteerd wordt op school en dan natuurlijk het liefst op het hoogst mogelijke niveau. Zo nodig met behulp van bijles en huiswerkklas.
Het digitale tijdperk maakt het er voor “generatie Z” intussen zeker niet makkelijker op. Terwijl ze online voortdurend in verbinding zijn met de wereld, groeien ook de gevoelens van eenzaamheid. Gewoon zijn voelt niet meer goed genoeg als je via de socials voortdurend geconfronteerd wordt met mooie, slimme en supersociale leeftijdsgenoten.
En waar doen jongeren het eigenlijk allemaal voor? Al scrollend krijgen ze ook wel mee dat de toekomst ze niet echt toelacht, met steeds onbetaalbaarder woningen, de dreiging van oorlogen en de gevolgen van klimaatverandering.
Geen wonder dus dat steeds meer jongeren in geestelijke nood raken en een beroep doen op professionele jeugdzorg. En wel zoveel dat we dat steeds moeilijker kunnen betalen en er voor veel behandelingen lange wachtlijsten zijn. Het is daarbij helaas niet zo dat de ernstigste gevallen ook het eerst geholpen worden. Hoe hoger het opleidingsniveau van ouders, des te groter is ook het beroep dat gedaan wordt op jeugdzorg. Heel begrijpelijk; we willen immers allemaal het beste voor onze kinderen. Maar toch niet goed.
Het moet dus anders. En minder. Jongeren in werkelijke nood moeten snel geholpen worden door een goede specialist. Anderen kunnen voor wat bijstand goed terecht bij schoolconsulenten, jongerenwerk en vanaf medio dit jaar de praktijkondersteuner van de huisarts. Het helpt ook zeker als wij als ouders en samenleving wat minder goedbedoelde eisen en verwachtingen op die overbelaste tienerschoudertjes leggen. En overigens geldt nog steeds: de tijd is wel de beste heelmeester voor veel klein puberleed. Weet U het nog?
Mark Slinkman
Burgemeester van Berg en Dal
m.slinkman@bergendal.nl