Deze keer kon ik er niet live bij zijn, dus ik kon niet zien of er dit keer wél genoeg koekjes waren. Maar gelukkig is het mogelijk om de vergaderingen ook online bij te wonen en dat heb ik dus maar eens uitgeprobeerd. Nou dat werkt heel goed kan ik u zeggen. Je hoeft er niet eens op dezelfde avond klokslag 8 uur voor te gaan zitten, want je kunt de vergaderingen ook later terugkijken.
De agenda leek op het eerste gezicht wat saai: veel hamerstukken, bespreekstukken en ingekomen stukken. Maar vergis je niet, ook over hamerstukken viel soms nog heel wat te zeggen. Bijvoorbeeld over de ‘Participatieverordening’. Daarin legt de gemeente uit hoe inwoners bij het gemeentelijk beleid en plannen worden betrokken en hoe zij initiatieven van de burgers kan ondersteunen. Een mooi ambtelijk verhaal, maar geeft dat voldoende garantie dat het in de toekomst beter zal gaan? Vanuit de raad kwamen dan ook kritische geluiden: dit geeft nog te weinig houvast, zijn alle aanbevelingen van de werkgroep Burgerparticipatie wel meegenomen? In het verleden hebben we het inderdaad niet altijd goed gedaan, erkende de betrokken wethouder. Als recent voorbeeld noemde zij de commotie rondom de voorgenomen afsluiting tijdens de spits van de Oude Holleweg: ‘daar hebben we van geleerd’. En ook de informatie over de bouwplannen op De Horst is niet vlekkeloos verlopen tot nu toe. Het duurde wel even voor dit hamerstuk werd afgehamerd, maar uiteindelijk is de raad er toch voldoende van overtuigd dat de Participatieverordening zo vastgesteld mag worden.
Verder waren er ook nog wat moties blijven liggen van de vorige raadsvergadering. Waaronder de oproep aan de gemeente om zich sterk te maken voor een ‘grensoverstijgend’ (‘grensoverschrijdend’ mag niet meer) park dat de Sint Jansberg en het Reichswald met elkaar verbindt. In andere gemeenten in de grensregio is al een soortgelijke motie aangenomen. Maar wat blijkt nu? Al sinds 2021 ligt er een intentieverklaring van de gemeente Berg en Dal en de stad Kleve om de handen ineen te slaan om tot zo’n aaneengesloten park te komen. Sindsdien is het stil gebleven. De wethouder heeft naar aanleiding van deze motie maar eens aan de bel getrokken bij de partners in Kleve. Daar kreeg hij te horen dat ze er geen capaciteit voor beschikbaar hebben en dat het project voorlopig in de ijskast is gezet. Vanuit de raad werd hierop gereageerd in de trant van: nou moe! Capaciteitsgebrek is ook een keuze! En moet het per se Kleve zijn waarmee samenwerking gezocht wordt? Kan er niet met andere gemeenten over de grens worden gesproken? En met andere partijen zoals Euregio, Groene Metropoolregio? Trouwens, we hebben ook veel knowhow binnen onze eigen gemeente, zo heeft de VNC (Vereniging Nederlands Cultuurlandschap) een uitgebreid netwerk binnen de Euregio. De wethouder belooft dit verder uit te zoeken en terug te komen bij de raad met het antwoord. Eén raadslid zei vooral beren op de weg te zien als het gaat om het realiseren van een grenspark: als boer mag je straks niets meer en er is al meer dan genoeg natuur. Waarop de burgemeester zich ad rem liet ontvallen: ‘maar beren op de weg, die hadden we nog niet!’.
Een motie van heel andere aard was die ‘Voor recht en medemenselijkheid wereldwijd’. Als gemeente Berg en Dal zouden wij aan de regering duidelijk moeten maken dat wij staan voor de bescherming van elk mensenleven, waar ook ter wereld. De oproep aan de regering is om dit signaal ook naar buiten door te geven en te laten zien dat het haar menens is in woorden én daden: wij kiezen voor solidariteit, ook als dit pijn doet. Indrukwekkend vond ik de manier waarop de indienster de motie toelichtte door iets te zeggen over hoe de toenemende polarisatie haar leefwereld binnenkomt. Ook deze woorden van haar zijn bij mij wel blijven hangen: ‘ik weiger te wennen aan het idee dat het ene mensenleven minder telt dan het andere’. De motie werd met grote meerderheid aangenomen.
En dan was er nog dat filmpje op social media over die borden in de tuin, bedoeld om statushouders te weren, over polarisatie gesproken. Het stond niet op de agenda maar het zou raar zijn geweest om het er helemaal niet over te hebben. In de betreffende wijk in Groesbeek staan- of hopelijk stonden- borden met teksten als ‘geen asielzoekers’, ‘Hollanders eerst’, ‘onze kinderen krijgen geen kans’. Ja, inderdaad erg vervelend als je al acht jaar lang met drie generaties in één huis woont omdat er geen mogelijkheid is om aan een woning te komen. Natuurlijk is dit een heel vervelende en zorgelijke situatie, maar het kan niet zo zijn dat je dan de schuld legt bij degenen die er komen wonen, aldus de burgemeester. De raad vroeg vervolgens aan de verantwoordelijke wethouder: wat kan de gemeente doen om meer begrip te krijgen voor het beleid van woningtoewijzing? Erheen gaan om het uit te leggen aan de bewoners? Dat gaat zeker gebeuren, binnenkort gaat ze naar de betreffende buurt met iemand van woningcorporatie Oosterpoort. Verder zet de gemeente vooral in op verbindende activiteiten, zoals Taalmaatjes, Taalcafé en Buddy for Buddy.
De verdere uitleg van de wethouder over de toewijzing van woningen aan statushouders bracht nog een interessant feit aan het licht. De gemeente Berg en Dal moet dit jaar 66 statushouders huisvesten. In de afgelopen jaren ging gemiddeld maar 6% van de vrijgekomen sociale huurwoningen naar statushouders. Incidenten als die nu spelen in Groesbeek zijn nooit eerder voorgevallen. Natuurlijk is het erg vervelend als je als gewone burger zo lang moet wachten op een woning, maar het is dus niet zo dat dat komt omdat de statushouders alle beschikbare woningen zouden wegkapen. Op de vraag vanuit de raad of vooraf de buurt wordt ingelicht als er een statushouder komt wonen antwoordt ze ontkennend. Bij een koopwoning verwacht je toch ook niet dat je als buurt geïnformeerd wordt over wat voor iemand er komt wonen? Daar heeft ze zeker een punt, maar moeilijk blijft het.
Wordt vervolgd.
Ineke van den Berg
bergineke@gmail.com