Koffie zonder koek dit keer helaas. Wel twee mooie nieuwe stoelen voor de pers, die tegenwoordig bestaat uit zowel De Gelderlander als De Rozet. Fijn om lekker te kunnen zitten, want er was weer heel wat te bespreken op deze gemeenteraadsvergadering. Veel mensen op de publieke tribune dit keer, waarschijnlijk vanwege de insprekers en moties, die brengen leven in de tent. En wat het onderwerp ook is, soms valt je iets op en hoor je dingen waar je nooit zo bij hebt stilgestaan.
Om maar iets te noemen: de gemeente Berg en Dal met haar ca. 35.000 inwoners zegt voldoende te hebben aan vier BOA’s, oftewel vier medewerkers van Handhaving. Zo veilig is het hier dus, ik hoop dat het waar is, of is het eigenlijk te duur om er meer te hebben? Je zou zeggen dat er met al die bossen en buitengebieden toch heel wat te doen moet zijn als het gaat om dumping van (drugs-)afval, het aanpakken van illegaal je camper neerzetten en door bossen crossen waar het niet mag.
En nog iets: wist u bijvoorbeeld dat de gemeente Berg en Dal afgelopen jaar zo’n kleine 2 ton (200.000 euro) kwijt was aan het opruimen van explosieven uit de Tweede Wereldoorlog? Best veel geld, dat maar voor een derde door het Rijk gecompenseerd wordt. Als je dan bedenkt dat er al 80 jaar lang oorlogstuig uit de grond moet worden gehaald en dat dat nog wel een tijdje doorgaat….wat een hoop geldkost dit soort ellende. Tweetende van die kosten zijn voor de gemeente, het Rijk vergoedt maar een derde. Mooi pech dus voor de gemeentes die toevallig op de verkeerde plek lagen toen het geweld van de Tweede Wereldoorlog over hen heen kwam.
Over bommen en granaten gesproken, geen cobra’s in de raadzaal. Stevige woorden af en toe, dat wel, maar alles binnen de fatsoensnormen, gelukkig. Spektakel was er niet echt, maar wel een beetje en het kwam meteen aan het begin. Dit keer waren er vier insprekers, waarvan drie over hetzelfde gingen. Onderwerp was het plan van de gemeente om de Oude Holleweg i.v.m. de veiligheid van de schoolgaande jeugd een paar uur per dag af te sluiten voor motorvoertuigen. Slim gedaan wel zoals de Actiegroep Oude Holleweg gebruik maakte van hun recht om in te spreken. Volgens de regels van de gemeente krijg je als inspreker niet meer dan 5 minuten om je punt te maken, waarna de raad nog vragen kan stellen. Als je nu drie leden na elkaar laat inspreken heb je samen drie keer zoveel tijd moeten ze bij de actiegroep hebben gedacht. Zo ging het dus ook, elke inspreker bracht het weer net even anders, maar in grote lijnen kwam het neer op de vraag ‘waarom worden wij buiten spel gezet en praat de gemeente alleen met Dorpsagenda Berg en Dal? Jullie dwingen ons zo naar de rechter’.
Uit de vragen die daarna vanuit de raad gesteld werden bleek dat men dat laatste wel vervelend zou vinden. Evengoed was er niemand die voorstelde om de door de gemeente gevolgde procedures nog eens tegen het licht te houden. In elk geval leek het iedereen belangrijk om constructief met elkaar in gesprek te gaan. Mooi gezegd, maar hoe nu verder? Daar kreeg je als toehoorder niet echt een duidelijk beeld van.
Verder is er door de partijen binnen de raad veel gediscussieerd over het plan om een zogenaamde cultuurcoach aan te stellen, eerder al zijn er goede ervaringen opgedaan met sportcoaches. Doel van deze nieuwe functie is om verenigingen op het gebied van muziek-, toneel-, dans en andere cultuuruitingen te helpen met de uitdagingen waar ze voor staan, zoals bv. vergrijzing, terugloop van leden. Uiteindelijk is het een manier om de sociale cohesie in de gemeente te versterken. De vierde inspreker brak er namens muziekvereniging DES uit Leuth nog even een lans voor, al was dat eigenlijk niet meer nodig want er was duidelijk genoeg draagvlak. De cultuurcoach gaat er komen, eerst in de vorm van een pilotproject en daar is vrijwel iedereen in de raad het ook mee eens. De discussie ging er vooral over in hoeverre je zo iemand de vrijheid geeft om zelf samen met de verenigingen te bepalen wat hij of zij gaat doen. Moeten er vooraf geen scherpere doelstellingen worden meegegeven om mislukking te voorkomen? Die vraag is aan de wethouder meegegeven.
Alles bij elkaar was het weer een interessant inkijkje in de werkelijkheid van de lokale democratie. Tot de volgende keer.
Ineke van den Berg
bergineke@gmail.com