Beste, lieve mensen,
Fantastische dagen waren het, waarop ik m’n 40-jarig priesterfeest mocht vieren met velen in Millingen op zondag 1 juni en met vooral familie bij m’n kloosterzus in Tegelen op maandag 2 juni. Veel dank aan jullie allemaal voor jullie felicitatie, attentie, bijdrage voor het cadeau (bedrag wordt nog bekend gemaakt in de parochie), de lieve, bemoedigende woorden, de hartelijke wensen en niet in het minst het meevieren van de Eucharistie in de kerk van Millingen dan wel in de kloosterkapel in Tegelen. En het meevieren van het middaglof in Millingen dan wel van de vespers in Tegelen.
Uiteraard stond ik in m’n overweging stil bij de afgelopen 40 jaren als priester in diverse parochies en ook de ontwikkeling van het ‘moeten’ naar het ‘ontmoeten’. Samen op weg naar het licht, is de gedachte en de droom. Bruggen bouwen in plaats van muren. Dat is ook mijn droom met het door mij voorgestelde cadeau: deels voor Werelddorpen voor kinderen en deels voor het Familiepastoraat in de parochie. Dat er verbinding gemaakt wordt met de vreugde van de kinderen ginds die uit de armste situaties gehaald, gedegen middelbaar onderwijs ontvangen én een vak leren. Op de video die voor mijn feest is gemaakt in die Werelddorpen en die je op onze website kunt bekijken, zie ik een enorme vreugde die uit hun hart komt. Die komt niet vanzelf, maar is er dankzij de liefde en zorg van de zusters, van wie er twee op mijn feest te gast waren: zr Elena en zr Margarita, en uiteraard dankzij de Heer zelf die zij dienen. Wie hen heeft gezien of ontmoet, bv tijdens de Mis of het Lof, of op de goed verzorgde receptie of bij mij in de tuin na het Lof of op de vooravond in de ontmoetingsruimte, weet waar ik het over heb. Wie weet, kan er verbinding gemaakt worden tussen kinderen uit de hoogste klassen van basisscholen hier en hen daar. Aan verbinding denk ik ook bij het Familiepastoraat in onze parochie, allerlei activiteiten die vanaf september staan te gebeuren en waarbij je kunt inhaken.
Heel jammer dat veel mensen in de kerk niet of nauwelijks konden verstaan wat gezegd werd. Tijdens de receptie kreeg ik veel klachten hierover. Maar de eucharistieviering werd zeker wel ervaren als een feest, met zelfs drie concelebranten (Huub Adema, Jan van Mil en Jörg Monier) drie acolieten (Fadi, Paul en Alexander) en voor het eerst sinds vijf jaar weer een misdienaar (Olivia), en met zangvereniging Vivace die onder leiding van Frans Coerwinkel en met Wouter Broens aan orgel en piano zorgde voor een schitterende vertolking van de vreugde in het zicht op Pinksteren, het uitzien naar de heilige Geest, waarvoor nogmaals dank. Ook veel dank aan vicevoorzitter Harry voor de warme, eerlijke en hoopgevende woorden aan het einde. Veel dank aan bestuur en pastoraatsgroep. En voor wie de eucharistieviering en het lof wil terugkijken: dit is mogelijk dankzij de prachtige opnames gemaakt door BD1, waarvoor veel dank, en waarin alles goed te verstaan is. De opnames vind je op YouTube, zoekwoord kerk Millingen (of: https://youtu.be/mmp5vGRhreU; https://youtu.be/EREOeYg84-g).
Zowel op zondag als op maandag droeg ik het kazuifel met de afbeelding van Onze-Lieve-Vrouw van Guadeloupe, dat ik in 2012 heb ontvangen van pelgrims die ik toen daarheen begeleidde. Velen heb ik op heel wat bedevaartreizen doorheen de jaren mogen begeleiden, van wie er een aantal bij dit feest was. Op zo’n bedevaart word je familie van elkaar, zoals met de Camino (weg naar Santiago) en bv met de Polderdagen of andere activiteiten die over grenzen heen weten te verbinden in het diepere zelf van ons, daar waar God woont, waar Hij ons wil raken met zijn liefde. Die banden voor het leven voel je bv bij zo’n feest en kunnen ook anderen daarin meenemen. ’s Middags bij het Lof met een koor samengesteld uit de hele parochie onder leiding van Lianne van der Burgt en met Cor van Wageningen aan het orgel was er behalve prachtige zang en meditatie ook uitdrukkelijk stilte in aanwezigheid bij het uitgestelde Allerheiligste (heilige Hostie in houder op altaar). Fijn om even te rusten in Hem, met elkaar, in de stilte.
Ontzettend leuk was het dat mensen daarna nog – op mijn uitnodiging- meegingen naar mijn tuin om daar te ontspannen tussen moestuin en kippen. Soep was favoriet, maar vlaai en taart niet minder. Het tafelen met bestuur, pastoraatsgroep en de zusters van Werelddorpen en directeur Toos rondde deze dag af met een gouden randje.
De maandag begon voor mij om 7.00 uur met een Engelse Mis voor deze twee zusters, waarna we afscheid namen.
Mijn weg ging nu naar de zusters Benedictinessen van de altijddurende aanbidding van het heilig Sacrament in Tegelen (slotklooster), om daar met de zusters, mijn kloosterzus en familie mijn 40-jarig priesterfeest te vieren. Om half elf was ook daar de Mis, nu vrijwel geheel in Latijn en met Gregoriaanse zang, en met twee concelebranten: m’n broer en een toevallig aanwezige, door ons zeer gewaardeerde priester, die ook bij mijn priesterwijding aanwezig was. Familie bleek geboeid te zijn door deze viering, ook door de Vespers (avondgebed) na de middag. En het voelde goed om als familie samen te zijn, weer eens bij te praten en ook samen te genieten van buffet en lekkernijen, klaargemaakt door m’n zwager en zus. Het was zo gezellig dat we de ‘zitting’ pas rond zes uur ophieven met een hartelijk afscheid en tot weerzien. Zelf plakte ik er nog een paar uurtjes aan. Hoe mooi zijn deze dagen voor mij geweest! Veel dank aan allen. En Deo gratias, dank aan de lieve Heer zelf, van wie al het goede komt en waarnaar mijn naam verwijst, Theodorus, Godsgeschenk, thema van het knap verzonnen feestlied (Erna!) dat tijdens de receptie werd gezongen: Theodorus wordt zelden genoemd, want Dorus werd Rudo en zo werd hij ‘beroemd’. Ja, zo spreken mensen mij nu vaak aan, gewoon en bijzonder.
Veel dank voor alles.
Rudo Franken, pastoor
Mgr. de Korte 20 juli in Millingen
Bij gelegenheid van het 40-jarig priesterfeest van pastoor Rudo Franken bezoekt Mgr. de Korte (kermis)zondag 20 juli onze parochie met om 10.30 uur de eucharistieviering en daarna een informeel samenzijn. Rudo Franken, pastoor